Linguistic materials of uncertain syntactic status in a corpus of blog posts – This article proposes an analysis of some modalities of the interfrastic connection in the linguistic productions of bloggers. In particular, attention is focused on cases that present a structural interest as they fall into an intermediate space between autonomy and syntactic-semantic integration. More specifically, it focuses on cases of hypercoding and hypocoding of the the syntactic linking of clauses, as well as on cases of deviant coding.

W pierwszej części artykułu przedstawiam zaproponowane przez Profesora Jerzego Pelca funkcjonalne podejście do semiotyki logicznej języka naturalnego. Najważniejszą cechą tego podejścia jest zwrócenie szczególnej uwagi na użycia analizowanych wyrażeń. Jednym z istotnych celów zaproponowanej przez Pelca analizy jest zaś denominalizacja semiotyki języka naturalnego. Zdaniem Pelca, analiza, która zajmuje się przede wszystkim sposobem użycia i wyrażeniami wyjętymi z kontekstu, przecenia rolę nazw w języku. Natomiast analiza, której przedmiotem są użycia i podużycia, siłą rzeczy musi zwracać uwagę na kontekst i sytuację pozajęzykową i dzięki temu może „dowartościować” zdania. W drugiej części staram się usytuować stanowisko Pelca w ramach toczonej współcześnie debaty między minimalizmem semantycznym a kontekstualizmem, dotyczącej wpływu kontekstu pozajęzykowego na znaczenie. Osobny podrozdział poświęcony jest analizie wypowiedzi niezdaniowych. Stawiam tezę, że pogląd Pelca można uznać za stanowisko pragmatyczne, zgodnie z którym takie wypowiedzi są rzeczywiście – a nie tylko pozornie – niezdaniowe, niemniej jednak mogą wyrażać sądy i mieć określoną moc illokucyjną.

Bogusław Wolniewicz created an original formal system based on his considerations on the ontology and semantics embedded in Wittgenstein’s Tractatus. His system – called by Wolniewicz ‘ontology of situations’ – can be complemented by a philosophical interpretation. In this article I identify the implicit and intuitive underpinnings of the system, its formal content and its philosophical implications. I also indicate a few applications of the system to axiology and logical hermeneutics.

The main task for imagination in Roman Ingarden’s theory of literary work is to reconstruct fictional objects and their appearances, as well as to furnish details even not mentioned in the work but compatible with the schematic description contained in the work. Imagination, therefore, plays an essential role in the act of Ingardenian ‘concretization’, that is in an inner presentation of the written work by the mind of the reader. According to the program of anti‑psychologism, the imaginative activities do not belong to the literary work. In particular, the creative imagination of the author and the free inspirations experienced by a reader must not be regarded as part of the work. Ingarden understands imagination traditionally, as the ability of visualizing mental images. It is possible, however, to understand imagination in a different way, that may be called semiotic, when it becomes an art of giving meaning to fictitious, fantastical, metaphorical and symbolical sentences. Adopting such a conception of imagination reveals imaginative features in all the four levels of literary work indicated by Ingarden. In particular, the notorious Ingardenian ‘quasi‑judgment’ could be defined as the imaginative sentence.

The aim of this paper is to describe selected syntactic phenomena concerning non-finiteness and to show the most frequent types of the non-finite subordinate clauses in the historical German language of the 17th century. The use of the non-finite constructions appears to be especially frequent in Early New High German. Also today, non-finite clauses can be observed. However, their role in the modern discourse is different to that of the diachronic constructions.