Pojęcie wektorowej przestrzeni niedostrzegalnych błędów obserwacyjnych w modelach liniowych Gaussa-Markowa z obserwacjami nieskorelowanymi, zaproponowane we wcześniejszej pracy autora, przedstawione jest z pewnymi udoskonaleniami i nowymi dokonaniami w tym obszarze. Błędy grube trafiające do tej przestrzeni są zupełnie niewykrywalne wjakichkolwiek możliwych testach statystycznych wykonywanych w procesie estymacji metodą najmniejszych kwadratów i niezauważenie zniekształcają wynikowe wartości jednego bądż więcej parametrów modelu. Pokazana jest zależność między pojęciem błędów grubych niedostrzegalnych a proponowanym przez innych autorów pojęciem błędów grubych wykrywalnych ale nieidentyfikowalnych na skutek specyficznych własności struktury sieci. Teoria ilustrowana jest prostym przykładem liczbowym.