Artykuł dotyczy procesu kalibracji semi-metrycznych kamer cyfrowych. Stosując takie kamery do pomiaru małych obiektów, zdjęcia muszą być wykonane w bardzo dużej skali, w zakresie od około I :20 do I :50. W celu zapewnienia dokładności pomiaru fotogrametrycznego na poziomie poniżej pól milimetra, należy stosować specjalne procedury i testy kalibracyjne dla określenia parametrów orientacji wewnętrznej, łącznie ze współczynnikami opisującymi błędy systematyczne zdjęć. W niniejszym artykule, przedstawiono porównanie dwóch metod, bazujących na obrazach dwuwymiarowych i trójwymiarowych testów kalibracyjnych. Wykonany eksperyment jest częścią projektu badawczego, finansowanego przez KBN, który dotyczy numerycznego modelowania fragmentów rzeźb w celu rekonstrukcji oryginalnego kontekstu zabytku.