Energia elektryczna jest produktem przeznaczonym na sprzedaż. Ma jednak specyficzne znaczenie, które skutkuje nadaniem jej przymiotu dobra publicznego. Przyczyną takiego stanu jest konieczność zagwarantowania ciągłości jej dostaw. Niezbędna jest nie tylko dla prawidłowego funkcjonowania gospodarstw domowych, lecz w szczególności konieczna dla zapewnienia bezpieczeństwa kraju. W obowiązującym systemie gospodarczym, posługując się terminem konstytucyjnym: społeczną gospodarką rynkową, to konkurencja, uważana jest za najlepszą metodę kształtowania rynku i występujących w jego ramach stosunków. Niewątpliwie nie we wszystkich podsektorach energetyki niewidzialna ręka rynku pozwala na realizację swoich celów i funkcji w sposób wystarczający. Zatem niezbędne staje się wprowadzenie odpowiednich, aktywnych mechanizmów regulacji stanowiących skuteczny substytut dla konkurencji. Regulatorowi – czyli prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki przypisano szereg zadań i kompetencji. Ma on obowiązek dbania o interes państwa w zakresie rozwoju przedsiębiorstw energetycznych. Równocześnie wykonuje on zadanie ochrony odbiorcy końcowego przed nakładaniem nieuzasadnionych opłat za dostarczaną energię. Jednakże regulator nie może być rzecznikiem wyselekcjonowanej grupy uczestników rynku. Jego funkcją jest zastępowanie mechanizmów konkurencji rynkowej przy wykorzystaniu dostępnych narzędzi prawnych i ekonomicznych. Rolę regulatora należy określić, jako zamiennika rynku konkurencyjnego. Połączenie wskazanych powyżej zadań jest trudne, ale możliwe, przy zachowaniu niezależności regulatora oraz nadaniu i zagwarantowaniu mu uprawnień umożliwiających, m.in. kontrolę nad gospodarką finansową spółek jednoosobowych Skarbu Państwa lub podmiotów państwowych działających w branży dystrybucji energetycznej. Niniejszy tekst ma na celu przedstawienie zależności między rozmaitymi formami aktywności organów regulacyjnych a podmiotami uczestniczącymi w rynku energii, w szczególności spółek zajmujących się dystrybucją energii elektrycznej. Autorzy wskazują, czym jest sama regulacja oraz kto wprowadza normy wiążące strony. Ponadto podejmują staranie przedstawienia czytelnikowi w przystępny sposób zagadnienia przychodu regulowanego oraz uwypuklenia w nim roli regulacji jakościowej. Istotą artykułu jest wykazanie formy i stopnia oddziaływania Regulatora na wyniki finansowe OSD.

Moc bierna jest wielkością energetyczną charakterystyczną dla elektrotechniki i występuje w obwodach prądu przemiennego. Jest to w istocie pojęcie techniczne, wykorzystywane do opisu zjawisk odnoszących się do problematyki racjonalnego gospodarowania energią. Do pojęcia mocy i energii biernej odwołują się krajowe dokumenty i akty prawne, również wysokiego rzędu. Ogólnie regulowane są tam kwestie dotyczące problemów technicznych, w tym efektywności energetycznej oraz rozliczeń finansowych. Referat identyfikuje i porusza istotniejsze zagadnienia związane z aktualną problematyką mocy biernej w ramach obecnych i spodziewanych wyzwań, jakie stoją przed energetyką, również w kontekście popularyzacji rozwiązań proefektywnościowych i prosumenckich, ze wzrastającym udziałem generacji rozproszonej. Analizując i przedstawiając zakres problematyki mocy biernej, począwszy od zasygnalizowania problemów definicyjnych, wyszczególnienia krajowych aktów prawnych, poprzez analizę kwestii związanej z poprawą efektywności energetycznej do kwestii rozliczeń finansowych za energię bierną, odniesiono się do aktualnych wyzwań wynikających z nowych trendów w użytkowaniu energii. Z przedstawionego przeglądu zagadnień wyłania się obraz wymagający uporządkowania, monitorowania i dalszej analizy omawianych problemów. Dotyczy to działań nie tylko na poziomie krajowym, warto również zaangażować odpowiednie gremia międzynarodowe.