Search results

Filters

  • Journals
  • Keywords
  • Date

Search results

Number of results: 3
items per page: 25 50 75
Sort by:
Download PDF Download RIS Download Bibtex

Abstract

Zasadniczym celem artykułu jest przedstawienie rekonstrukcji, krytyki i reinterpretacji jednej z metod konstrukcyjnych zastosowanych przez Leszka Nowaka do budowy negatywistycznej metafizyki unitarnej. Twierdzenie Nowaka, że podstawową stosowaną przez niego metodą jest metoda idealizacji i konkretyzacji, nie da się utrzymać z następujących powodów: postulowana przez Nowaka struktura doktryn metafizycznych jest niezgodna z procedurą konkretyzacji na gruncie metafizyki unitarnej, sekwencja modeli jest w kilku przypadkach dowolna, kolejność wprowadzanych do koncepcji pojęć jest do pewnego stopnia dowolna oraz stosowana metoda nie prowadzi do zmniejszenia stopnia spekulatywności systemu. Ze swej strony proponuję uznać powyższą metodę za metodę abstrakcji i odabstrakcyjniania, i scharakteryzować odmienny sposób rozumienia metody idealizacji i konkretyzacji. W wyniku tych zabiegów zawartość Bytu i myśli uznana zostaje za spekulatywny pierwszy model metafizyki negatywistycznej

Go to article

Authors and Affiliations

Krzysztof Kiedrowski
Download PDF Download RIS Download Bibtex

Abstract

Przez twórców Poznańskiej Szkoły Metodologicznej rozumie się badaczy skupionych wokół Jerzego Kmity, Leszka Nowaka, Jerzego Topolskiego i Jana Sucha. Założenia badawcze kultywowane przez krąg poznańskich uczonych dotyczą warstwy ontologicznej oraz metodologicznej. Wśród twórców pewne istotne rozbieżności odnoszą się do zasady abstrakcji i w konsekwencji metod badawczych stosowanych w naukach społeczno-humanistycznych. Podczas gdy Leszek Nowak był przekonany, że główną metodą badań naukowych we wszystkich dziedzinach jest metoda idealizacji, to Jerzy Kmita sądził, iż nauki społeczno-humanistyczne głównie stosują nie metodę idealizacji, lecz metodę wyodrębniania w badanym przedmiocie układów relacyjnych za pomocą abstrakcji izolującej. Pojawienie się w naukach społecznych, a ściślej w polskiej humanistyce, zjawiska, które później miało uzyskać miano Poznańskiej Szkoły Metodologicznej, datuje się od 1970 roku. Przyjęty program badań metodologicznych w Polsce stanowił zapowiedź nowego stylu prowadzenia refleksji metodologicznej, stylu skrupulatnie zresztą później realizowanego. Najbardziej intensywny rozwój ośrodka poznańskiego przypada na lata siedemdziesiąte i dalsze. Do Poznańskiej Szkoły Metodologicznej należą jednak nie wszyscy metodologowie tego ośrodka. Ewolucja poglądów głównych twórców Szkoły świadczy, iż wiele idei ulegało daleko idącym przekształceniom. Modyfikowane, osiągały nieraz postać zaprzeczającą ich pierwotnej wersji.

Go to article

Authors and Affiliations

Grażyna Musiał
Download PDF Download RIS Download Bibtex

Abstract

The article considers Roman Ingarden’s fundamental questions in the context of the position called philosophical fundamentalism. It turns out that the defining feature of this position, i.e. the search for answers to the question about the conditions of validity of statements in the sphere of traditional branches of philosophy: ontology, epistemology, ethics and aesthetics, finds its counterpart in Ingarden’s ontological and epistemological assumptions in phenomenology. They guarantee the legitimacy of any other claims. Ingarden’s philosophical fundamentalism, considered here in relation to the work- ‑scheme, weakened with time, which seems to be evidenced by the author’s doubts as to the legitimacy of the existence of the sphere of ideal objects determining this work. It seems highly possible that this is Ingarden’s bow to culture, and to cultural and historical relativization of the unchanging sphere of ideal objects.
Go to article

Authors and Affiliations

Barbara Kotowa
1

  1. prof. em., Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Wydział Filozoficzny, ul. Szamarzewskiego 89c, 60-568 Poznań

This page uses 'cookies'. Learn more