Podstawowym celem przedstawionych badań było sprawdzenie tezy, czy oczyszczanie ścieków poprodukcyjnych z drożdżowni w środowisku glebowo-roślinnym jest w pełni zasadne poprzez redukcję zanieczyszczeń wraz z jednoczesnym wykorzystaniem ich do nawożenia pól uprawnych. Dla osiągnięcia założonego celu, badano głównie dynamikę zmian właściwości fizycznych i chemicznych wód, gleb i roślin nawadnianych ściekami z drożdżowni przez wiele lat. Cześć Il pracy prezentuje zagadnienia związane z wpływem nawodnień ściekami podrożdżowymi na właściwości fizyczne i chemiczne gleby oraz na wielkość i jakość plonu roślin uprawnych. Gleby nawadniane ściekami z drożdżowni wykazują przenawożenie potasem, a także zaznacza się w nich zawężenie stosunku węgla organicznego do azotu, z powodu nadmiaru azotu przy niedostatku węgla. Przeciwdziałaniem przy zmniejszaniu się zawartości substancji organicznej w nawadnianych glebach powinno być zaorywanie słomy, liści buraczanych i innych organicznych odpadów stałych. W płodozmianie przemysłowo-zbożowym jaki stosowano na polach rolniczego wykorzystania ścieków w latach prowadzonych badań ( 1993-1997), odnotowano wzrost plonów większy (średnio o 13% u zbóż, u buraka cukrowego 0,5-10,7%) od plonów uzyskiwanych z pól drożdżowni nie nawadnianych i pól rolników indywidualnych, gdzie stosowano tylko dość duże nawożenie mineralne. W porównaniu do danych literaturowych, w plonach ziarna pszenicy ozimej, jęczmienia jarego i rzepaku ozimego pod wpływem nawadniania ściekami z drożdżowni zwiększyła się nieznacznie procentowa zawartość białka, azotu, potasu, zmniejszyła natomiast wapnia i magnezu.