Tekst prezentuje dorobek zmarłego w 2021 r. Wiesława Juszczaka jako niepodjęte dotąd przez humanistykę wyzwanie. Powodem tego zaniedbania może być wielokształtność i bogactwo tematyczne jego tekstów, ich wybitny wymiar literacki, ale jednocześnie głębokie i szerokie zaplecze naukowe. Dotyczy to zarówno jego książek o malarstwie polskim ok. 1900 r., o postimpresjonistach, jak i analiz archaicznej greckiej myśli o sztuce, religijnych korzeni sztuki różnych kultur, niekonwencjonalnych interpretacji filmów japońskich czy Ingmara Bergmana.