W zasobach PAN Biblioteki Gdańskiej znajduje się zwarty proweniencyjnie tzw. zespół schwarzwaldzki, na który składa się prywatny księgozbiór Heinricha Schwarzwalda IV (1619-1672) oraz pozycje zgromadzone w bibliotece kościoła św. Piotra i Pawła w Gdańsku od XV do początku XIX wieku – w znacznej mierze zakupione z fundacji tego patrycjusza. Zespół schwarzwaldzki trafił do Biblioteki Miejskiej w Gdańsku niemal w całości w 1832 roku, tylko rękopisy i inkunabuły dołączono w 1872 roku.
W artykule zarysowano historię zespołu schwarzwaldzkiego, umiejscawiając go w kontekście gdańskiego kolekcjonerstwa nowożytnego, a także przedstawiono pięć rękopiśmiennych katalogów, inwentarzy i spisów zawartości zespołu powstałych w Bibliotece Miejskiej w XIX wieku. Przeprowadzono również analizę ilościową i podziału tematycznego księgozbioru Schwarzwalda i zasobu biblioteki kościelnej. Wskazano przy tym na korzyści na polu badania szeroko pojętej kultury książki wynikające ze studiowania dawnych katalogów i inwentarzy, a także na niedoskonałości we wnioskowaniu opierającym się na materiałach bibliotecznych, bez szczegółowych oględzin badanych kolekcji.

W Bibliotece Kórnickiej przechowywanych jest wiele starodruków z dawnego zboru braci czeskich w Lesznie, a wśród nich adligat, czyli „klocek”, łączący w całość trzy dzieła: jedno Jana Kalwina oraz dwa Macieja Flaciusa. Druk ten oprawiony został pergaminem makulaturowym, zapisanym tekstem wybitnego filozofa-scholastyka Gilberta z Poitiers; jest to fragment Commentarius ad Epistolas S. Pauli.
Autor artykułu porównuje tekst Komentarza z okładki pergaminowej z innymi rękopiśmiennymi egzemplarzami tego dzieła. Na marginesie rozważań o autorstwie traktatów przypisywanych Gilbertowi zwraca uwagę, że dotychczas w tych badaniach nie sięgnięto do analizy rytmiki. Zachowany na okładce tekst został napisany prozą rytmiczną, inną niż jeden z listów Gilberta.