Esej zestawia epigram Jana Kochanowskiego Do Anny zarazem ze słynnym fr. 31 Voigt Safony, zachowanym w piśmie Pseudo-Longinosa O wzniosłości, oraz utworem 51 Katullusa ( Ille mi par esse). Autor podejmuje próbę określenia, ile dokładnie Kochanowski czerpie z każdego z tych utworów.