A microfauna of small shelly fossils (SSF) is reported here for the first time from middle Cambrian (Series 3, Stage 5) subsurface strata of the Torgau-Doberlug Syncline (TDS), Central Germany. Considering that this microfauna is strongly limited and poorly preserved the material is quite abundant and diverse. The assemblage consists of molluscs (pelagiellids, bivalves), coeloscleritophorans (chancelloriids, halkieriids), poriferids, protoconodonts, cambroclaves, hyoliths, brachiopods, and disarticulated echinoderm remains. Additionally, a probable pterobranch hemichordate is noted. The assemblage is dominated by epifaunal suspension feeders from mid- to outer shelf depositional settings. Stratigraphically it represents (together with rare trilobites) the oldest middle Cambrian (Series 3, Stage 5) fauna known from Central Germany and the entire Saxothuringian Zone. Regardless the taphonomic problems related to the SSF occurrence, close palaeobiogeographic relations are indicated with the Mediterranean shelf of West Gondwana (especially with the areas of southwestern Europe and Morocco). The reported microfauna coupled with recent trilobite and palynomorph research supports assumptions that the Cambrian succession in the TDS is by far more complete than hitherto suggested, emphasizing its importance as a region yielding Cambrian rocks in Central Europe.

The Shotori Range of east-central Iran (east of Tabas) has yielded Famennian ammonoid assemblages dominated by the family Sporadoceratidae. Four genera Maeneceras Hyatt, 1884, Iranoceras Walliser, 1966, Sporadoceras Hyatt, 1884 and Erfoudites Korn, 1999 are represented. The conodont assemblage of one sample containing Iranoceras revealed an Upper marginifera Zone age. The ammonoid assemblages are characterised by comparatively large specimens; they reach conch diameters of 300 mm (including the body chamber) and the mean size is larger than 100 mm. The preservation of the material from the Shotori Range and size comparison with sporadoceratid assemblages from the Anti-Atlas of Morocco and the Rhenish Mountains of Germany suggest that hydraulic sorting has resulted in a bias towards large conchs, explaining the size distribution, rather than latitudinal differences. The new species Maeneceras tabasense is described; the genus Iranoceras is revised with a new description of the two species Iranoceras pachydiscus (Walliser, 1966) and Iranoceras pingue (Walliser, 1966).

The Family Neokoninckophyllidae and its type genus Neokoninckophyllum Fomichev, 1939 (type species: N. tanaicum Fomichev, 1939) are discussed and emended. In addition, the genera Orygmophyllum Fomichev, 1953 and Yuanophylloides Fomichev, 1953, originally included in the Families Campophyllidae Wedekind, 1922 and Lophophyllidae Grabau, 1928, respectively, are emended as well and transferred to the Neokoninckophyllidae. Two early Bashkirian species, viz. Yuanophylloides rectus (Vassilyuk in Aizenverg et al., 1983) and Y. inauditus (Moore and Jeffords, 1945), and the Moscovian Neokoninckophyllum sp. nov. are described on the basis of new collections from the Donets Basin. Neokoninckophyllum tanaicum, Yuanophylloides gorskyi Fomichev, 1953 (both Moscovian in age) and Y. cruciformis Fomichev, 1953 (latest Bashkirian), are redescribed on the basis of peels taken from Fomichev’s (1953) type specimens. Derivation of the Family Neokoninckophyllidae from the Subfamily Dibunophyllinae Wang, 1950 is postulated and phylogenetic links within the former are hinted at. The occurrence of Yuanophylloides inauditus in both the Donets Basin and the Western Interior Province of North America points to marine communication between those areas during the Bashkirian. The slightly earlier appearance of the oldest neokoninckophyllids in the Donets Basin, in comparison to North America (i.e., R1 vs R2 ammonoid biozones), documents the common roots and monophyletic development of the Neokoninckophyllidae in both areas.

This study is a detailed lithofacies analysis of the Wiar and Leszczyny members of the deep-marine Ropianka Formation (Campanian–Paleocene) exposed in the Hucisko Jawornickie section of the Skole Nappe, Polish Carpathian Flysch. The sedimentary succession (>400 m thick) represents a channelized lobe complex that prograded at the base of submarine slope. Seven sedimentary facies are recognized as a record of the principa modes of sediment deposition. Based on their stratigraphic grouping and grain-size trends, six facies associations are distinguished as representing specific sub-environments of the depositional system: distributary channels, channel-mouth lobes, channel levees, crevasses and interlobe basin plain with crevasse splays. The individual facies associations are characterized statistically and their internal facies organization is analysed by the method of embedded Markov chains to reveal the time pattern of depositional processes. The environmental changes indicated by the vertical succession of facies associations are attributed to the autogenic processes of the distributary channel shifting within an aggrading lobe area and the lateral switching of depositional lobes. Eustatic influences are likely, but difficult to ascertain with poor biostratigraphic data. The bulk basinward advance of the base-of-slope system was probably due to a pulse of the tectonic narrowing of the synclinal Skole Basin.

The aim of this study was to reconstruct the location mechanism of a Triassic sandstone wedge within folded Palaeozoic rocks. A vertically oriented Buntsandstein succession (Lower Triassic) from Józefka Quarry (Holy Cross Mountains, central Poland), steeply wedged within folded Devonian carbonates, is recognised as an effect of normal faulting within a releasing stepover. The sandstone succession, corresponding to the Zagnańsk Formation in the local lithostratigraphic scheme, is represented by two complexes, interpreted as deposits of a sand-dominated alluvial plain (older complex), and coarse-grained sands and gravels of a braided river system (younger complex). The sandstone complex was primarily formed as the lowermost part of the several kilometres thick Mesozoic cover of the Holy Cross Mountains Fold Belt (HCFB), later eroded as a result of the Late Cretaceous/Paleogene uplift of the area. Tectonic analysis of the present-day position of the deformed sandstone succession shows that it is fault-bounded by a system of strike-slip and normal faults, which we interpret as a releasing stepover. Accordingly, the formation of the stepover in the central part of the late Palaeozoic HCFB is evidence of a significant role of strike-slip faulting within this tectonic unit during Late Cretaceous/Paleogene times. The faulting was probably triggered by reactivation of the terminal Palaeozoic strike-slip fault pattern along the western border of the Teisseyre–Tornquist Zone.

Many granitic intrusions display evidence of magma mixing processes. The interaction of melts of contrasting composition may play a significant role during their generation and evolution. The Strzegom-Sobótka massif (SSM), located in the Sudetes (SW Poland) in the north-eastern part of the Bohemian Massif of the Central European Variscides, exhibits significant evidence of magma mingling on the macro- and micro-scales. The massif is a composite intrusion, with four main varieties: hornblende-biotite granite (with negligible amount of hornblende) and biotite granite in the western part, and two-mica granite and biotite granodiorite in the eastern part. Field evidence for magma mingling is easily found in the biotite granodiorite, where dark enclaves with tonalitic composition occur. Enclaves range from a few centimeters to half a meter in size, and from ellipsoidal to rounded in shape. They occur individually and in homogeneous swarms. The mixing textures in the enclaves include fine-grained texture, acicular apatite, rounded plagioclase xenocrysts, ocellar quartz and blade-shaped biotite. The most interesting feature of the enclaves is the presence of numerous monazite-(Ce) crystals, including unusually large crystals (up to 500 μm) which have grown close to the boundaries between granodiorite and enclaves. The crystallization of numerous monazite grains may therefore be another, previously undescribed, form of textural evidence for interaction between two contrasting magmas. The textures and microtextures may indicate that the enclaves represent globules of hybrid magma formed by mingling with a more felsic host melt. Chemical dating of the monazite yielded an age of 297±11 Ma.

Autor definiuje pojęcie kultury przez odniesienie do szczególnej kategorii znaczeń normatywnych, czyli wartości. System wartości zorganizowany jest wokół trzech wartości najbardziej ogólnych i fundamentalnych: prawdy, dobra i piękna. Odpowiednio mówić można o trzech domenach kultury: kulturze poznawczej, kulturze moralnej i kulturze estetycznej. Desygnatami kultury poznawczej są przekonania, poglądy, opinie podzielane przez członków społeczeństwa. Desygnatami kultury moralnej są relacje łączące jednostki w przestrzeni międzyludzkiej. Desygnatami kultury estetycznej są szczególnego typu wytwory należące do sztuki artystycznej lub użytkowej. Podobieństwo wartości w każdym z tych trzech obszarów stanowi silny czynnik wytwarzający więzi społeczne i wspólnoty, a także tożsamości społeczne. Kultura jest fundamentem żywej i bogatej tkanki społecznej, społeczeństwa obywatelskiego.

Barwne historyczne dzieje klientelizmu jako fenomenu społecznego zawsze miały ścisły związek z władzą polityczną, jej zdobywaniem, podtrzymywaniem i sprawowaniem. Dotyczy to każdego szczebla władzy. Klientelizm jako aktywność niepenalizowana może sprzyjać działaniom pozaprawnym, których celem jest czasami nieuprawnione wpływanie na wyniki rozgrywek wyborczych. W artykule wskazano, jak relacje klientalne na poziomie gmin mogą łączyć się z nieuprawnionym wpływem na losy starć wyborczych w wyborach gminnego organu wykonawczego. W tym celu zaprezentowano wybrane strategie aktorów gminnych, których podstawą jest klientelizm i które wdrażane są w celu modyfikacji wyników wyborów gminnych włodarzy. Artykuł kończy dyskusja w zakresie możliwości wykrywania naruszeń wyborczych za pomocą analiz tzw. bliskich wyborów w schemacie regresji nieciągłej (Regression Discontinuity Design – RDD).

Konceptualną ramą badań nad ruchliwością jest teoria modernizacji. Stwierdza się w niej, że wzrost otwartości jest dominującą tendencją, która wynika z postępującej liberalizacji i rozwoju gospodarki rynkowej. Wbrew tym oczekiwaniom bariery ruchliwości okazują się na ogół stabilne. Ustalenia te dotyczyły głównie zachodnich demokracji. Nasza analiza jest kontynuacją tego podejścia w odniesieniu do Polski. Opierając się na danych z lat 1982–2016 wskazujemy, że po pierwsze, dokonuje się systematyczne obniżenie wpływu wykształcenia na pozycję zawodową, co przeciwdziała zwiększaniu się ruchliwości międzypokoleniowej. Po drugie, tendencja ta nie obniżyła jednak tzw. względnych szans ruchliwości, chociaż mogło to być bardziej związane z przekształceniami struktury zawodowej niż ze wzrostem otwartości barier społecznych. Po trzecie, za stabilnym charakterem wzorów ruchliwości przemawia utrzymywanie się nierówności edukacyjnych. Po czwarte, okazuje się, że w odróżnieniu od badań w innych krajach, w przypadku Polski, wyższe wykształcenie nie osłabia, ale raczej wzmacnia znaczenie dziedziczenia pozycji rodziców.

W miarę wzrostu technologicznego i naukowego zaawansowania współczesnych społeczeństw przyszłość coraz częściej definiowana jest w kategoriach różnych wariantów nieuniknionej synergii człowieka i maszyny. W tym wyobrażeniu ciało człowieka wydaje się jedynie tymczasowym wehikułem, który nie stanowi bynajmniej naszej natury. Cielesność (being flesh) stanowi jedynie etap na drodze nieuchronnego postępu technonauki, który miałby zapewnić człowiekowi wolność morfologiczną. Taką przynajmniej optykę, czy też wizję przyszłości, tworzy transhumanizm. Artykuł jest próbą odczytania, w jaki sposób w transhumanistycznej narracji ciało biologiczne podlega problematyzacji, a także prześledzenia, jak w tym kontekście wymogi technonauki i dostępne możliwości technologicznych interwencji zmieniają i narzucają sposoby rozumienia oraz definiowania ciała. W tym świetle wolność morfologiczna staje się dyscyplinującym imperatywem, a propozycje wyzwolenia z biologii, czy nawet przybrania krzemowych ciał (silicon bodies), zostają dyskursywnie wykreowane jako szanse, a z szans stają się koniecznościami.

Artykuł stanowi próbę wglądu socjologicznego w problematykę imaginarium społecznego na przecięciu nauki i religii, jest głosem w dyskusji na temat roli nauki w procesach sekularyzacji. Kontynuując tradycję socjologiczną zgłębiającą rozumienie kulturowej roli nauki poprzez badania akademii, Autorka opiera analizę na materiale 100 wywiadów pogłębionych z fizykami oraz biologami z Polski i Ukrainy. Poświęca uwagę w szczególności imaginarium dotyczącemu miejsca człowieka we wszechświecie. Celem artykułu jest pokazanie istotnego zróżnicowania w tym zakresie między populacjami uczonych z Polski i Ukrainy oraz ustalenie konsekwencji, jakie ma ono dla utraty lub zachowania ich religijności. Uzyskane dane pozwalają dostrzec, że wpływ nauki jako wiedzy obiektywnej na religijność uczonych nie jest uniwersalny, lecz silnie zapośredniczony kulturowo. Zamiast poszukiwania jednej formuły tego wpływu warto zatem mówić o wielu jego kulturowo zależnych konfiguracjach.

Celem artykułu było zbadanie szczegółowego przebiegu tradycyjnego rytuału błogosławieństwa rodziców przed ślubem w sytuacji, kiedy organizują go niewprawni uczestnicy, a znaczenie rytuału nie jest oczywiste w świetle zmian życia rodzinnego. Uznano, że badanie sposobu wykonania rytuału może powiedzieć coś ważnego o jego obecnym znaczeniu. Materiałem empirycznym były filmy weselne. Z wyjściowej bazy 50 filmów wybrano 20 sekwencji błogosławieństw, które poddano transkrypcji i analizie multimodalnej. W wyniku analizy pokazano, że charakterystyczna dla wykonania rytuału była niepewność uczestników, niekompletność i nadmiarowość gestów oraz ogólne zróżnicowanie ich form. Najważniejszym rysem organizacji rytuału w kontekście kształtowania relacji rodzinnych było odgrywanie jednakowości serii gestów rytualnych przez kolejnych wykonawców. Istotne były także nietypowe zmiany kolejności uczestników w sekwencjach rytuału. W dyskusji z koncepcjami, które ujmują kwestię społecznych oczekiwań wobec sposobu kształtowania rodziny w kontekście nierówności społecznych, podjęto próbę interpretacji znaczenia badanego rytuału dla zachowania tradycyjnego obrazu życia rodzinnego i zarazem ochrony statusu jej członków.

Sport, a szczególnie piłka nożna postrzegane są jako domena typowo męska, zarówno w kontekście zawodników, jak i kibiców. Poniższy artykuł dotyczy procesów kształtowania narracji o męskości w środowisku kibiców piłkarskich. Ma on na celu wyjście poza stwierdzenie, że świat kibiców to męski świat. Analiza zawarta w tekście dotyczy tego, jak męski charakter kibicowania jest kształtowany i podtrzymywany. Z tego powodu celem niniejszego studium jest próba odpowiedzi na następujące pytania badawcze: (a) za pomocą jakich kategorii kibice opisują znaczenie męskości i relacji między mężczyznami – kibicami?; (b) w jaki sposób degradują męską tożsamość innych kibiców? Analiza narracji o męskości pozwala wyodrębnić najważniejsze kategorie męskości dominujące w tym środowisku, które związane są z manifestowaniem męskości poprzez braterskie więzi, jak również poprzez feminizację innych mężczyzn. Akceptowalną formą męskich więzi jest „braterstwo”, którego granice kształtowane są przez wykluczanie z tej sfery kobiet oraz feminizowanie mężczyzn, którzy nie pasują do obrazu „prawdziwie” męskiego kibica.