Z modelowaniem geoidy morskiej na obszarze Atlantyku w pobliżu wybrzeży Argentyny wiąże się wiele problemów. Po pierwsze, brak wystarczającej ilości morskich danych grawimetrycznych uniemożliwia modelowanie na tym obszarze czysto grawimetrycznej geoidy. Z drugiej strony, występowanie w tym rejonie bardzo silnych prądów oceanicznych zakłóca dane altimetryczne; czysto altimetryczny model geoidy jest obarczony zbyt dużym szumem, nawet po zastosowaniu wysokości poziomu morza (SSHs), przefiltrowanych przy użyciu nisko-pasmowego filtru, do usunięcia (częściowego) wpływu sygnałów oceanograficznych. Proponowane kombinowane rozwiązanie polega zatem na łącznym wykorzystaniu wszystkich dostępnych danych grawimetrycznych i altimetrycznych. Zastosowana w nim kombinacja metod takich jak metoda kollokacji i teoria wejścia-wyjścia systemów (IOST) umożliwia filtrowanie danych przy użyciu nisko-pasmowego filtru oraz ich odpowiednie wagowanie. W rozwiązaniu tym wykorzystywane są także dane altimetryczne do wypełnienia luk w morskich danych grawimetrycznych. Wszystkie dostępne morskie dane grawimetryczne, dane altimetryczne (SSHs) i najnowsze modele geopotencjału wyznaczone z wykorzystaniem danych z misji CHAMP i GRACE zostały użyte do wyznaczenia czysto altimetrycznego, grawimetrycznego i kombinowanego (z użyciem metody IOST) modeli geoidy morskiej dla Argentyny. Nowe modele geopotencjału, odgrywają istotną rolę w podniesieniu jakości modeli geoidy, w szczególności w odniesieniu do modelu EGM96, który był wykorzystany przy opracowaniu poprzedniego modelu geoidy morskiej na tym samym obszarze przy wykorzystaniu jedynie danych altimetrycznych z satelity ERS I. Z porównania opracowanych przez autorów modeli geoidy z SSHs otrzymanymi z misji TOPEX/Poseidon wynika, że modele altimetryczne charakteryzują się najlepszą zgodnością, zaś model kombinowany charakteryzuje się większą dokładnością aniżeli model czysto grawimetryczny.