In order to investigate the effect of the surface shape on the performance of perforated panels, three non-flat shapes were considered for perforated panel with their absorption performance compared with the usual shape of the (flat) perforated panel. In order to simulate the absorption coefficient of a non-flat perforated panel, the finite element method was implemented by the COMSOL 5.3a software in the frequency domain. Numerical simulation results revealed that all the shapes defined in this paper improve the absorption coefficient at the mid and high frequencies. A and B shapes had a higher performance at frequencies above 800 Hz compared to the flat shape. Also, shape C had a relative superiority at all frequencies (1–2000 Hz) compared to the reference shape; this superiority is completely clear at frequencies above 800 Hz. The maximum absorption coefficient occurred within the 400–750 Hz range. After determining the best shape in terms of absorption coefficient (shape C), a perforated panel of 10 m2 using fiberglass fibers and desired structural properties was built, and then it was also subjected to a statistical absorption coefficient test in the reverberation chamber according to the standard. The results of the statistical absorption coefficient measurement showed that the highest absorption coefficient was 0.77 at the frequency of 160 Hz. Also, to compare the experimental and numerical results, these conditions were implemented in a numerical environment and the statistical absorption coefficient was calculated according to the existing relationships. A comparison of the numerical and laboratory results revealed acceptable agreement for these two methods in most frequency spectra, where the numerical method was able to predict this quantity with good accuracy.

Profesor Łucjan Krause, wieloletni kierownik Zakładu Fizyki Uniwersytetu Windsorskiego, zmarł 4 lipca 2022 roku w Windsorze, w prowincji Ontario w Kanadzie. Był on wybitnym fizykiem polsko-kanadyjskim, który przyczynił się znacząco do rozwoju fizyki atomowej, molekularnej i optycznej. Urodzony w Poznaniu w dniu 8 stycznia 1928 roku, jako harcerz i żołnierz Armii Krajowej (pseudonim „Leonidas”), uczestniczył w Powstaniu Warszawskim, zaś po jego upadku został wysłany do obozu jenieckiego w Bergen-Belsen, w Niemczech. W 1951 roku po ukończeniu studiów w King’s College Uniwersytetu Londyńskiego wyemigrował do Kanady i rozpoczął studia w zakresie fizyki na Uniwersytecie w Toronto. W 1955 roku na tym Uniwersytecie otrzymał stopień doktora fizyki na podstawie pracy dotyczącej spektroskopii ramanowskiej gazów, wykonanej pod kierunkiem Profesora Harry’ego Welsha. Następnie w okresie trzech lat pracował jako associate profesor fizyki w Memorial University of Newfoundland w St. John’s na Nowej Fundlandii. W roku 1958 przyjął zaproszenie z University of Windsor i został kierownikiem Zakładu Fizyki. Stworzył tam dynamicznie rozwijający się ośrodek naukowy, w którym rozwinął na szeroką skalę badania doświadczalne niesprężystych zderzeń atomowych. Główna uwaga w tych badaniach była skupiona na problemach przekazywania energii wzbudzenia między zderzającymi się atomami, wygaszaniu fluorescencji przez gazy molekularne oraz, w okresie późniejszym, na spektroskopii laserowej ekscymerów metalicznych. W 1963 roku zapoczątkował współpracę z prof. Aleksandrem Jabłońskim, kierownikiem Katedry Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dzięki tej współpracy liczni fizycy, najpierw z Torunia, a później także z innych polskich ośrodków naukowych, brali udział – w ramach staży podoktorskich – w badaniach doświadczalnych przy użyciu aparatury laserowej, wówczas w Polsce nieosiągalnej. W ten sposób Łucjan Krause wniósł istotny wkład do rozwoju fizyki w Polsce. Jako wyraz uznania jego zasług Senat Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w 1983 roku nadał mu tytuł doktora honoris causa.