The Integrated Psychosocial Model of Criminal Social Identity (IPM-CSI) explains the underlying reasons, i.e. risk factors, for the development of criminal social identity (CSI). Empirical research surrounding these risk factors is inconsistent in the measures and procedures used and the risk factors were mostly considered in isolation from one another. The main purpose of the paper was to review existing empirical studies elucidating correlates of CSI incorporated in the IPM-CSI and indicate further direction for research. A search in PubMed, PsychInfo, ERIC, Google Scholar, and the journal Child Development and Adolescent Studies was performed. Eleven studies exploring the correlates of CSI were identified and discussed herein. Studies indicated that there is potential for further expansion of the IPM-CSI to consider the consequences of CSI. Based on the present study results, a set of recommendations are provided for future research.

The main purpose of this investigation was to measure the effect of contralateral acoustic stimulation (CAS) on distortion product otoacoustic emission (DPOAE) in twenty human ears, for a ratio of primary tones f2/f1 = 1.22 and a wide frequency range of f2 (1.4-9 kHz), for two intensity levels of primary tones (L1 = 60 dB SPL; L2 = 50 dB SPL and L1 = 70 dB SPL; L2 = 60 dB SPL) and two intensity levels of CAS (50 and 60 dB SPL). It was found that in the presence of CAS, in the majority of cases the DPOAE level decreased (suppression), but it might also increase (enhancement) or remain unchanged depending on the frequency. The mean suppression level of the component of the frequency fDP = 2f1 f2 might be approximated by a linearly decreasing function of the f2 frequency of primary tones. The slope of this function was negative and increased with an increase of the contralateral stimulation level. The higher was the contralateral noise level the greater was the suppression. For the fDP level below about 15 dB SPL, suppression was observed in a substantial number of measurement cases (in about 85% of all measured cases on average). When the fDP level was higher than 15 dB SPL, only suppression (not enhancement) was observed.

Na fali odrodzenia rzemiosł w 1901 r. w Krakowie powstało Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana (TPSS), szybko skupiło ono w swoim kręgu najwybitniejszych polskich projektantów. Towarzystwo ze względu na bliskość geograficzną, ale przede wszystkim pokrewne idee i cele możemy zestawić z działalnością Warsztatów Wiedeńskich. Towarzystwo próbowało zaistnieć na wiedeńskiej scenie artystycznej poprzez prezentowanie przedmiotów zaprojektowanych przez jego członków na wystawach wiedeńskiej „Secesji”, ich sprzedaż w wiedeńskich sklepach, a także publikację tekstów na temat własnej działalności w czasopiśmie „Hohe Warte”. Analizując prace projektantów mebli związanych z TPSS, możemy wskazać trzy tendencje: inspiracje sztuką ludową, zwrot ku stylom dawnym, a także skłonność do upraszczania sprzętów i nadawania im minimalistycznej formy, pozbawionej ornamentyki. Zazwyczaj na pierwszy plan wysuwany jest nurt związany ze sztuką ludową, wiążący się z poszukiwaniem stylu narodowego. Jednakże najbardziej innowacyjne projekty możemy odnaleźć w trzeciej grupie. Właśnie te prace polskich projektantów możemy porównać z dziełami artystów związanych z Warsztatami Wiedeńskimi. W nurt purystycznej geometryzacji, który dominował w pierwszych latach działalności Warsztatów, wpasowują się projekty Stanisława Wyspiańskiego, Edwarda Trojanowskiego i Karola Tichego. Również kolejna faza stylowa, którą prezentowało młodsze pokolenie członków Warsztatów, czyli skłonność do dekoracyjności i eksperymentowania ze stylami dawnymi, znajduje odbicie w polskim meblarstwie, czego przykładem są projekty Karola Frycza i Henryka Uziembły.